Þvílíkir tímar.
Ég bý ein (allavega til 12.ágúst) og hlutirnir gerast á mínum hraða, sem er nokkurn veginn svona í hreyfingum per sólarhring:
dagur 1: 2095
dagur 2: 2320
dagur 3: 1833
dagur 4: 1895
dagur 5: 2153
dagur 6: 10.447.523
dagur 7: 1910

Ég er t.d. núna að byggja upp spennu fyrir heimilisþrifum, peppa mig upp og reyna að hræða sjálfa mig með því að ég gæti fengið gesti hvað og hverju og þar með verði ég að fara að taka til. Af hverju ætti ég að eyða tíma í að laga til þegar ég gæti verið að læra eða vinna? (af hverju ætti ég að vera að blogga þegar ég gæti verið að laga til?)

Ég er aftur komin í 40 tíma vinnuviku. Og það á skrifstofutíma! Sem þýðir;
-fara snemma að sofa (fer vonsvikin í háttinn u.þ.b. tólf til eitt (vonsvikin yfir að geta helst ekki vakað lengur))
-Eyða öllum deginum í að vera kurteis við allajafna frekar óviðkunnalegt fólk oftast að framkvæma frekar boring hluti. (Ekki algilt þó)
-Heim, þreytt, elda og sinna nauðsynlegustu húsverkunum.
-svo lokast hringurinn og ég þarf að stefna í háttinn.

Svo um helgar stressast ég upp af því ég ætti að vera að gera "eitthvað æðislegt við allan þennan frítíma" og ef ég myndi skipuleggja helgina í ræmur hvar fynndi ég þá tímann til "að vera" sem er eiginlega uppáhaldstíminn minn.
Tíminn þar sem ég geri mest lítið, dóla mér nánast hugsunarlaust við ómerkilegar athafnir. Sötra kaffið á 40mínútum, sit kyrr við matarborðið í 5 mínútur eftir kvöldmat (ef ég er ein) og svo framvegis.
Þetta er ekki frumlegt kvart því milljónir manna glíma við sama vandamál.

Fyrir fólk sem er ánægt í starfi er þetta kannski ekkert rosalegt en fyrir allan þann fjölda sem nýtur ekki vinnunnar sinnar er hrikalegt að hugsa til þess hversu miklum tíma af lífi sínu fólk eyðir á stöðum þar sem það vill ekki vera.
Eins og t.d. gaurarnir (22-30ára) sem ég var að vinna með þessa vikuna, síkvartandi undan vinnunni og eyða hverju aukapenný í dvd diska, mp3 spilara, gemsa, playstation, heimabíó, plasmaskjái og þess háttar. Þeir nota vinnutímann í að sörfa e-bay og amazon og nota hádegishléin til að skreppa í búðir.
Ef þeir myndu hætta að eyða í rugl gætu þeir kannski safnað fyrir skólagöngu eða öðru til að koma sér á staði sem henta áhugasviði þeirra. En þeir myndu ekki meika það að vera án kaupmáttarins í nokkur ár.

Þeir eru samt ekki jafnmikil vélmenni og t.d. lögfræðingarnir sem þeir vinna fyrir. Þegar ég horfi á lögfræðingana sé ég ekkert við þá sem staðfestir að þeir séu af holdi og blóði, þeir eru efnislegar einingar af Egóum sem hnussi sínu og látalátum græta einkaritarana sína sem eru orðnar taugahrúgur og hefna sín á þeim sem neðar eru í goggunarröðinni í fyrirtækinu.
Í alvörunni, ég hef aldrei séð jafnmikið af óaðlaðandi fólki á skömmum tíma, ekki útlistlega séð, heldur gjörsamlega laust við allan sjarma -nei verra, beinlínis fráhrindandi í framkomu.
Ég vona að þetta lið sé skárra heima hjá sér.

Annars er ég frábær.

Og hún Rakel Stefý systir mín sem á afmæli 03.ágúst!!!

og hei, það verður kveikt í brennunni á Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum eftir nokkrar mínútur og ég sit ein heima -ódrukkin, og röfla á einhverju bloggi! JÉSÚS MINN!!!

Best ég endi þetta á klósettpappírsfatahönnunarkeppnismyndum: