klassiskt að skrifa um veðrið

Mér finnst eitthvað svo viðeigandi þegar maður hefur svosum ekkert að segja að minnast á veðrið. Það er líka örugglega jafngaman að lesa slíkar veffærslur og að skoða veðurspár vikugamals Mogga.

Það er sumar í Bretlandi og um daginn var svo heitt að ég hélt það myndi kvikna í mér. Það sviðnaði af mér helmingurinn af hárinu og naglalakkið bráðnaði og klíndist út um allt.. og lyktin maður..
En núna er þetta komið í betra horf, rúmlega 20gráður, og ég byrjuð að huga að því að fá húðlit á húðina mína. Með tvöföldu lagi af næst-sterkustu sólarvörninni reyni ég þokast úr mínum náttúrulega fjólubláa lit yfir í rauð-hvítt með freknum.

Og í hitanum hefur maður ekki lyst á að drekka kaffi svo maður berst við fráhvörfin í undarlegum doða.
Eftir að hafa sullað í sig fleiri fleiri bollum af kaffi á dag á loftkælda vinnustaðnum sínum, sér til dægradvalar, þá er kannski ekkert skrítið að maður sé eitthvað dofinn í frítíma sínum.

Annars svona fyrir fólk sem hefur ekki séð mig í nokkra mánuði þá er ég orðin nokkuð breytt. Eftir að ég sætti mig við bragðið af kranavatninu í london hef ég hækkað um a.m.k. 15 sentimetra og mér finnst eins og handleggirnir hafi lengst óvenjumikið í hlutfalli við allt annað. Og ég er komin með platt-fót!
Ég er nú samt sama góða inn við beinið!